"Kendi güneşimi kendim yaptım! Artık benim de bir güneşim var!"
Deliriyor muyum ne? Ne güneşi kardeşim? Ben kimim? Kiminle konuşuyorum? Hangi güneş? O da ne? Bu da kim? Salak salak gülüyor! Aaaa!!! Ben 25 yaşındaydım en son baktığımda, bu da kim? Aman Tanrım, vücudumu uzaylılar ele geçirdi! Başka türlü olamaz! Ben böyle şeyler yapmam! 25 yaşındayım ben! Bu kim ki, güneş filan çiziyor? Kim bu dil çıkaran terbiyesiz? Bak, bak, yaşında başına bakmadan bana nanik yapıyor?
"Niye öyle diyorsun, benim güneşim çok güzel oldu!"
Bak, hala konuşuyor. Duruyor, duruyor, konuşuyor. Yok, böyle olmayacak, dövecem ben bunu! Başka türlü susmaz bu. Bunu bir yerden gözüm ısırıyor. Aynı da bana benziyor. Dur ya, alla alla! Aynı ben. Nasıl yani?
HEHEHE! EVET, ARKADAŞLAR, 2 SENE İŞ BULAMADIKTAN SONRA EVDE CAN SIKINTISINDAN GÜNEŞ ÇİZEN, BEĞENMEYİP TEKRAR VE TEKRAR VE TEKRAR ÇİZEN BİR EMBESİLE DÖNÜŞTÜM. YUKARIDAKİ DE DELİRDİĞİMİN RESMİDİR! İYİ BAKIN!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder