14 Nisan 2007 Cumartesi

bir sabah...


Derin derin boğazı soluyorum. Sabahın bu saatlerinde ne de güzel kokuyor. Tazelik, canlılık. Sakin sakin bir köşede oturmuşum. İçimde sonsuz bir dinginlik, huzur. Elimde ince belli bir bardak ve sıcacık çay. Dumanlar yüzümü ısıtıyor, çay içimi. Yavaş yavaş yol alıyor gemiler denizi yararak. Martılar uçuyor rüzgarla dans ederek. Bir vapur yanaşıyor usul usul. Bir insan seli. İnsanlar koşuşturuyor, herkeste bir acele, bir telaş. Geçip gidiyorlar. Birbirlerine vurarak, birbirlerini iterek. Hiç kimse bir diğerinin umurunda değil. Hepsi bir yere yetişmeye çalışıyor. Niye aldırsınlar ki? Hepsi kendi derdinde, kendiyle yarış halinde. Sonra serin bir rüzgar esiyor. Vapur kalkıyor. Başka bir limana doğru yol alıyor. Ben kalıyorum tek başıma elimde ince belli bardağım, aklımda sen ve yine sen, içimde sonsuz bir dinginlik ve huzur.

Hiç yorum yok: