Ne olurdu bir fincan daha kahve içebilsek? Gözlerimiz birbirine bağlanmış, biz birbirimizde kaybolmuş. Yangın yeri gibi olduk. Bağırıp kaçışan iki yürek gibi yaşıyoruz. Ne kaldıysa geriye yangında kül olup gitmesin diye bütün telaşımız. Mal kaçırır gibi bakışıp, feryat figan konuşuyoruz. Tenimiz birbirine değse korkuyoruz. Nereye kadar dayanır insan buna? Bir yerde vazgeçmez mi sevmekten? Eğer seninle bensek vazgeçmeyiz, yangın her şeyi kül edene kadar…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder